พิษณุโลก ม.นเรศวร ศึกษา 3 พื้นที่ของจังหวัดพิษณุโลกหาแนวทางการแก้จน สร้างนักวิจัยชาวบ้านเพื่อให้ชุมชนยั่งยืน
ช
เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2568 ศาสตราจารย์ ดร.จิรวัฒน์ พิระสันต์ อาจารย์ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ศิลปะและการออกแบบ มหาวิทยาลัยนเรศวร หัวหน้าโครงการวิจัยเรื่อง การศึกษาแนวทางการแก้ไขปัญหาความยากจน
แบบเบ็ดเสร็จและแม่นยำภาคเหนือตอนล่าง: กรณีศึกษาจังหวัดพิษณุโลก ระยะที่ 2 ปีที่ 2 พร้อมทีมวิจัย แถลงข่าวถึงการทำงานวิจัยเรื่องนี้ว่า จัดทำขึ้นเพื่อพัฒนาและยกระดับในหลายด้าน อาทิ กลไกความร่วมมือการแก้ไข
ความยากจนและสร้างโอกาสทางสังคมในจังหวัดพิษณุโลก มีระบบการค้นหาสอบทานข้อมูลครัวเรือนยากจนให้ครอบคลุมทั้งจังหวัดพิษณุโลก ด้วยกระบวนการมีส่วนอย่างมีมาตรฐานสร้างความเป็นเจ้าของและการยอมรับข้อมูลกลไกภาคีพื้นที่ ระบบการส่งต่อความช่วยเหลือให้กับคนจนกลุ่มเป้าหมายให้เข้าถึงสวัสดิการภาครัฐ/ชุมชน/เอกชน สร้างโอกาสทางสังคมอย่างเป็นรูปธรรม พร้อมพัฒนาและยกระดับโมเดลแก้จนที่สอดคล้องกับบริบทความยากจนพื้นที่และสร้างรายได้ให้คนจนเป้าหมายด้วยองค์ความรู้ เทคโนโลยี และนวัตกรรม โดยยุทธศาสตร์การวิจัยของมหาวิทยาลัย ได้กำหนดบทบาทในการเป็นกลไกหนุนเสริมงานวิจัยเพื่อชุมชน เพื่อส่งเสริมให้เกิดการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาระบบงานวิจัยของมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะการพัฒนาโจทย์วิจัยเพื่อท้องถิ่น ต้องสอดคล้องกับ
ความต้องการของชุมชน โดยทั้งก่อนกระบวนการวิจัย และระหว่างดำเนินการวิจัย มหาวิทยาลัยได้มีการส่งเสริม
การทำงานวิจัยเพื่อชุมชน โดยการจัดอบรมให้ความรู้จากผู้เชี่ยวชาญวิจัยเพื่อชุมชน การดำเนินงานวิจัยเพื่อชุมชน
ในพื้นที่ต่าง ๆ เพื่อให้นักวิจัยชาวบ้านและนักวิจัยอาจารย์ เกิดความเข้าใจและเกิดความเชื่อมั่นต่อการทำงานวิจัยเพื่อชุมชนของตนเอง ทั้งนี้ เมื่อทำแล้วพบว่ามหาวิทยาลัยได้ประโยชน์ที่เกิดขึ้นอย่างคุ้มค่าทำให้เกิดบูรณาการงานวิจัยกับการเรียนการสอน การบริการวิชาการแก่สังคม และการส่งเสริมศิลปะและวัฒนธรรม ตามพันธกิจหลักของมหาวิทยาลัยได้อย่างสมบูรณ์ ในขณะเดียวกันชุมชนก็ได้รับประโยชน์อย่างมากเช่นเดียวกัน เกิดนวัตกรรมเพื่อเปลี่ยนแปลงในชุมชน ประชาชนมีอาชีพ และมีรายได้เพิ่มขึ้น 20% และที่สำคัญกว่านั้นก็คือการที่มหาวิทยาลัยสามารถสร้างนักวิจัยชาวบ้านในชุมชน ที่สามารถลงมือทำงานวิจัยได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพานักวิชาการจากมหาวิทยาลัยอีกต่อไป อันจะส่งผลให้การพัฒนาชุมชนและสังคมมีความต่อเนื่องและยั่งยืน ผลตอบแทนที่เกิดขึ้นกับกลุ่มคนจนที่กิจกรรมเข้าไปสร้างการเปลี่ยนแปลงในเชิงรายได้ คนในพื้นที่มีรายได้เพิ่มมากขึ้นหรือลดรายจ่ายครอบครัวลงจากกิจกรรม เป็นผลตอบแทนในรูปแบบเชิงตลาด กิจกรรมเข้าไปสร้างการเปลี่ยนแปลงในเชิงคุณภาพของคนจน คนในพื้นที่มีการศึกษาดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น อายุยื่นขึ้น โรคภัยไข้เจ็บลดลง และกิจกรรมเข้าไปสร้างการเปลี่ยนแปลงในเชิงคุณภาพของสิ่งแวดล้อม อาทิ คุณภาพอากาศดีขึ้น สารเคมีตกค้างลดลง ป่าไม้อุดมสมบูรณ์มากขึ้น/.ปรีชา นุตจรัส รายงานข่าวพิษณุโลก
